Workshop: Beweegtheater

Maandag 30 juni was er bij het Open JongerenAtelier een keer een hele andere workshop dan anders, namelijk een workshop beweegtheater. Ik vond het heel erg spannend klinken en gezien niemand nu eigenlijk precies wist wat we konden verwachten, zag ik er eigenlijk ook wel tegenop. Een deel van mij was ook liever helemaal niet gegaan, een ander deel was toch wel nieuwsgierig. Uiteindelijk ben ik dan ook tóch gegaan.

Ik was in de veronderstelling dat we beeldend zouden beginnen en daarmee dacht ik, beeldend op papier. Dit bleek echter niet het geval. Het was meteen in het begin al de bedoeling dat we in een kring kwamen staan voor wat opwarmende oefeningen. Ik twijfelde nog even, maar ben er uiteindelijk ook gaan staan. Het waren maar kleine oefeningetjes waar we mee begonnen, die we gewoon konden uitvoeren op de plek waar we stonden. Toch merkte ik al snel dat ik steeds onrustiger werd en me steeds ongemakkelijker ging voelen. Vervolgens kreeg ik het, door het bewegen ook nog steeds warmer, iets waar ik sowieso al niet zo goed tegen kan. Die combinatie werd uiteindelijk teveel waardoor ik heel hard mijn best aan het doen was een paniekaanval te voorkomen. Ik ben dan ook al vrij snel toch weer aan de kant gaan zitten. Meedoen ging hem voor mij niet worden vandaag.

Ik weet niet zo goed waar het aan lag. In het verleden heb ik dit soort oefeningen, en meer/groter, ook gedaan bij dramatherapie en dat ging uiteindelijk best oké. Maar vandaag wilde het gewoon echt niet, ik was enorm onrustig en er was ook een stukje onveiligheid. Al weet ik niet waar dat vandaan kwam. Misschien hangt het ook wel gewoon samen dat ik nu sowieso in een (relatief) slechte periode zit en daarmee onder andere ook weer veel last heb van een (enorm) negatief zelfbeeld. Op de meeste momenten wil ik vooral ergens wegkruipen en niet gezien worden... Bij dit soort dingen gaat dat natuurlijk niet.

Eenmaal wat gekalmeerd lukte het wel om rustig naar de rest te kijken en dat was wel leuk om te zien. Na de opwarming in de kring was er een oefening waarbij één iemand een doekje vasthad en de bewegingen die daarmee gemaakt werden moest een ander dan ook maken. Een beetje alsof je het doekje de touwen van een marionet waren en de ander de marionet zelf. Ik werd nog uitgenodigd om ook te proberen het doekje te bewegen, maar dat heb ik afgewezen. Ik was bang dat de enorme onrust/bijna paniek dan terug zouden komen.

Daarna was de opdracht dat iemand als een standbeeld ging staan. Een ander zou deze persoon dan in bepaalde houdingen zetten door delen van het lichaam te bewegen. Ook dit wilde ik niet meedoen. Wel moest ik toen opeens weer denken aan de blinddrawings die ik een hele tijd terug leerde te maken en dit leek me eigenlijk wel een goed moment om daar weer eens mee te oefenen. Op die manier had ik toch weer een beetje het gevoel er ook bij te horen, dus dat was een fijne bijkomstigheid. De meeste waren niet eens compleet waardeloos... Wat dan weer best veel zegt, dat ik dat dan toch nog kon zien... Normaal zou ik alles wat ik op zo'n moment denk en doe namelijk wél compleet waardeloos vinden, dat viel nu eigenlijk nog wel mee. Op het einde heb ik ook nog twee gewone kleine tekeningetjes gemaakt. Daar was ik trouwens wel minder tevreden over :').

Hoewel ik de workshop dus grotendeels niet heb meegedaan, was het wel leuk om naar te kijken. Het was vooral ook leuk om te zien dat anderen er wel veel plezier in hadden! Bedankt voor de workshop Dönci.