#WorldSuicidePreventionDay

Precies 11 jaar en 7 maanden geleden, op 10 februari 2013, begon ik nietsvermoedend aan mijn dag. Niet wetende dat 's avonds zou blijken dat dit zwartste dag uit mijn leven zou worden. Ik zat rond 23.15 uur 's avonds op bed op mijn studentenkamer, nog even wat op facebook te scrollen toen opeens mijn telefoon ging. Ik zag dat het mijn moeder was en lachend nam ik op ''je weet dat ik ook nog gewoon online ben toch?''. Om vervolgens te horen te krijgen dat mijn zusje dood was. Drie keer heeft ze het moeten zeggen voor ik haar verstond, voor tot me doordrong wat ze zei... De politie zou me dadelijk komen ophalen om me naar mijn ouders te brengen. Toen kreeg ik pas te horen dat ze zelf uit het leven was gestapt. Ze had ruzie gehad met haar vriend, hij wilde naar huis om even afstand te kunnen nemen en zij was er volledig van overtuigd dat nu niemand meer van haar hield. Vlak ervoor sprak mijn vader haar nog aan de telefoon, hij probeerde haar ervan te overtuigen dat wij wél van haar houden, maar dat geloofde ze niet. Ze zei dat het niet waar was. Ondertussen probeerde mijn moeder bij haar te komen, sprak iemand aan voor hulp. Achteraf bleek dat diegene op een bepaalde manier had moeten handelen, maar dat was niet gebeurd. Uiteraard is niet te zeggen of het anders voorkomen had kunnen worden, maar kwaad ben ik wel heel lang geweest, en nog steeds af en toe. Ook ben ik kwaad geweest op de wereld, de oneerlijkheid ervan, van sommige mensen. Mijn zusje is in haar leven door zo ontzettend veel mensen slecht behandeld, óók door mensen die haar juist hadden moeten beschermen, zoals bepaalde docenten... Dit is echter ook de reden waarom ik haarzelf nooit wat heb kwalijk genomen, want ik begreep ook nog waarom ze het had gedaan. Genoeg was genoeg... Wél heb ik het mezelf kwalijk genomen, want als ik een betere zus was geweest had ze misschien wel gemerkt dat er in ieder geval iemand van haar houdt. Het heeft heel veel tijd en therapie gekost, maar inmiddels heb ik dat schuldgevoel grotendeels los kunnen laten. Ik was immers ook maar 1,5 jaar ouder, wat had ik nu écht kunnen doen? Bovendien had ik in mijn eentje nooit genoeg verschil kunnen maken... En dat is dan nog los van het feit dat mensen zo diep kunnen zitten dat ze inderdaad niet meer zien dat er ook nog mensen zijn die wel om hen geven, wat je ook voor ze zou doen op dat moment.

Bovenstaande is niet mijn enige ervaring met suïcide. Zelf heb ik ook al jaren met periodes last van passieve suïcidale gedachten (al besef ik me inmiddels ook dat die gedachten niet per se betekenen dat ik dood wil, maar wel dat ik zo ontzettend graag verandering, rust wil. Dat ik met momenten gewoon wanhopig ben over hoe het leven loopt en niet meer (goed) zie hoe dat ooit zal veranderen). Ook heb ik twee periodes gehad, waarin ik er een stuk serieuzer over nadacht, zelfs voorbereidingen ben gaan treffen voor het geval ik zou besluiten er tóch uit te stappen. Op sommige momenten is het enige wat me hierin tegengehouden heeft dat ik vond dat ik het mijn ouders niet aan kon doen om nog een dochter te verliezen op die manier. Dus op een vreemde manier heeft mijn zusje mij eigenlijk gered...

Eén van de eerste keren dat ik de gedachte had dood te willen, was toen ik in de onderbouw van de middelbare school zat. Ik had een stukje geschreven waarin ik zei dat ik dood wilde, of toch op z'n minste hoopte in een coma te belanden en pas wakker te worden als alles beter was. Dit liet ik aan een docent zien waar ik al vaker mee had gepraat. Zij werd op dat moment echter boos, want wist ik wel dat er leerlingen waren die ze thuis moesten gaan ophalen omdat die hun bed niet meer uit wilde komen en dat speelde bij mij allemaal niet. Op dat moment dacht ik daar niet zoveel van. Achteraf gezien denk ik, ja maar wist jij dan niet dat thuis op dat moment door de vele ruzies juist een van de plekken was waar ik graag van weg wilde? Dat ik daarom altijd zo vroeg al op school was? Ik zou willen dat ze me toentertijd een stuk serieuzer had genomen, er meer mee had gedaan. Zodat ik de hulp had kunnen krijgen die ik nodig had... Misschien was er dan ook voor ons als gezin meer/beter passende hulp gekomen en wie weet wat dat had kunnen uithalen...

Eind vorig jaar had ik een periode waarin ik wel ook echt behoorlijk suïcidaal was, ook echt plannen aan het maken was. Gelukkig heb ik dit altijd bespreekbaar weten te houden bij mijn hulpverlening en uiteindelijk zelfs met een vriendin. Dit keer voelde ik me wel serieus genomen, gehoord en ook gesteund. Dat heeft er zeker aan bijgedragen dat ik uiteindelijk ook weer uit die periode ben gekomen.

Ik schrijf deze blog dus omdat ik het belangrijk vind dat er meer aandacht komt voor suïcidepreventie en ik wil dat mensen die met suïcidale gedachten, al dan niet passief, rondlopen hier opener over durven en kunnen zijn. Dat ze serieus genomen worden, zonder meteen alle eigen initiatief uit handen te nemen. Tegelijkertijd heb ik vorig jaar tijdens de Week van de Suïcidepreventie gemerkt, dat er zelfs in grote ggz-instellingen niet altijd voldoende aandacht voor is. Bij de instelling waar ik in behandeling was, was ik de enige met mijn gele lintje. Geen enkele behandelaar die ik ermee heb gezien, geen enkele behandelaar, ook niet in de groepstherapieën, die hier ook maar iets van aandacht aan heeft gegeven. Behalve dan op de momenten wanneer er naar mijn lintje werd gevraagd. Dit dragen werkt dus wel echt! Maar zowel binnen als buiten de ggz mag er dus meer aandacht komen voor suïcidepreventie...

Nu wil ik graag mijn blog eindigen met een link naar een nummer van Rascal Flatts. Het nummer ''Why''. Ik kwam dit per toeval tegen, niet al te lang na het overlijden van mijn zusje. Ik had nog nooit eerder van Rascal Flatts gehoord, maar dit nummer heeft mij fan gemaakt. Als ik het zelf mee zing, zing ik op de plek waar zij ''17'' zingen ''18'', want dat was de leeftijd die mijn zusje een kleine drie weken voor haar overlijden had bereikt. Verder lijkt dit nummer voor haar geschreven, zo enorm passend vind ik het. Ik heb hier veel bij kunnen uithuilen, maar er ook troost in weten te vinden. Hopelijk kan dit voor meer mensen zo werken.

Why - Rascal Flatts [HD][Lyrics] (youtube.com)

Loop je zelf rond met suïcidale gedachten of maak jij je zorgen om iemand? Weet dan dat je 24/7 (anoniem) terecht kunt op Homepage | 113 Zelfmoordpreventie. Je kunt hier chatten of met hen bellen. Mij hebben ze ook al meer dan eens geholpen.