Workshop ''Vriendschap'' van Les Deux Garçons

Een keer een wat andere blog dan anders... Ongeveer één keer per maand is er een workshop bij het Open Jongeren Atelier in Landgraaf op de maandag. Ik zal er iedere keer een blog over schrijven die ik dan óók hier zal publiceren.


Maandag 30 september hebben we een creatieve workshop gehad van Les Deux Garçons rondom het thema vriendschap. De kunst die zij normaliter maken, waar ze ook bekend mee zijn geworden, is absoluut niets voor mij. Daar zou ik niet eens naar willen kijken (ook al weet ik dat ze er niemand kwaad mee doen). Maar het is een heel gezellig en vriendelijk koppel en de workshop die ze gaven was oprecht heel leuk.

Eerst hebben ze uitgelegd wat zij verstaan onder vriendschap, ik weet niet of ik me helemaal kan vinden in hun definitie. Voor mij is vriendschap namelijk per definitie iets wat je kiest, dus niet iets dat je opgedrongen kan worden omdat het toevallig je familie is of iets dergelijks. Ja, ik kan me vinden in dat je een vriendschappelijke relatie kunt hebben met familieleden, maar als dit het geval is heb je daar wél zelf voor gekozen en is dit niet omdat ze toevallig familie zijn. Een ‘’gedwongen’’ relatie is voor mij nooit vriendschap. Ik houd bijvoorbeeld ontzettend veel van mijn ouders en geef veel om hen, maar ik zou dit nooit een vriendschappelijke relatie kunnen/willen noemen. Wel kwam er een mooi gesprek op gang over wat vriendschap voor ons is. Wat hierbij vooral opviel is dat de rode draad voor iedereen wat dit betreft gelijk is: veiligheid/vertrouwen, met elkaar kunnen lachen, maar ook de minder leuke dingen met elkaar kunnen delen en wederkerigheid.

Ze hadden van tevoren allerlei plastic dierenbeeldjes in tweeën gezaagd en deze als een soort Siamese tweelingen bij elkaar gelegd. We mochten allemaal één setje uitzoeken dat ons aansprak. Ik ging meteen voor de zwarte panter. Bij gebrek aan dolfijnen, normaal mijn lievelingsdier, houd ik heel erg van katachtigen. Bovendien heeft een zwarte panter wel wat, door het zwart kan hij gemakkelijk opgaan in een donkere omgeving waardoor hij bijna onzichtbaar wordt. Tegelijkertijd is het natuurlijk een roofdier, dus heeft hij ook iets heel gevaarlijks/vechtlustigs over zich heen. Die combinatie sprak me heel erg aan, omdat het de bedoeling was dat we de ene helft van het beeldje ons verleden lieten representeren en de andere helft het heden/de toekomst. In het verleden heb ik me heel vaak onzichtbaar gevoeld, maar ook onzichtbaar willen zijn. Tegenwoordig wil ik dat niet (altijd) meer, maar ben ik het ook absoluut niet meer. Inmiddels heb ik meerdere mensen in mijn leven die me écht zien. (Voor mij zijn dit dus de échte vriendschappen).

 

Toen de beeldjes eenmaal vastgeplakt en wit geverfd waren (om ze een neutrale positie te geven), hebben we ze aan de kant gezet om te laten drogen. In de tussentijd gingen we aan de slag om onze rorschach-tekenen te maken. Bij de eerste die we maakten was het de bedoeling dat we snel werkten, zonder al te veel nadenken. Een mooie oefening om perfectionist in mij even buitenspel te zetten. Daarna mochten we er nog eentje maken en hier mochten we dan wel wat meer bij nadenken. Ook dit was een goede oefening om de perfectionist niet te veel invloed te geven. Daar was immers ook geen tijd voor, want als je niet snel genoeg werkt droogt het en kun je er geen rorschach meer van maken.

 

Vervolgens konden we onze beeldjes nog een kleur geven. De ene helft was voor mij gemakkelijk, want deze had ik om te beginnen al niet wit gemaakt. Het ‘’verleden’’ wilde ik namelijk zwart houden, dus het voelde zinloos om een zwarte panter eerst wit te verven en vervolgens weer zwart… De tweede helft kreeg mijn favoriete kleur: Turquoise. Eerst had ik hem tweekleurig willen maken, ook gedeeltelijk paars. Maar al snel besloot ik dat het lintje dat om het middel van mijn ‘’Siamees’’ zat, paars zou maken, als overgang tussen verleden en heden/toekomst.


Al met al een hele leuke workshop geweest, waar tussendoor verrassend mooi én open gesprekken gevoerd werden. Een hele mooi middag, zeker voor herhaling vatbaar!!


Reacties

Populaire posts van deze blog

A letter to my Inner Child

#WorldSuicidePreventionDay

The sun is playing peek-a-boo