Posts

The Perfectionist

 Al een hele tijd wil ik schrijven over mijn perfectionist, maar ik bleef het ook steeds uitstellen. In het merendeel van mijn andere blogs heb ik gebruik gemaakt van metaforen of andere leuke beschrijvingen, maar die wilde voor deze blog niet in me opkomen. Mijn perfectionist vindt daar uiteraard heel veel van... Want alle blogs moeten een soortgelijke opzet hebben en als ik geen metaforen gebruik zijn mijn blogs helemaal niet meer leuk om te lezen (ja mijn perfectionist vind ook nog steeds heel vaak dat hetgeen ik schrijf niets voorstel, ondanks dat ik van anderen eigenlijk altijd alleen maar het tegenovergestelde hoor). Dus... ga ik nu maar gewoon even vol tegen mijn perfectionist in en schrijf ik deze blog zonder metaforen of wat dan ook. Mijn perfectionist... ze kan het me echt enorm moeilijk maken. Zo heb ik bijvoorbeeld mijn laatste tentamen met een 8,3 gehaald. Een heel mooi cijfer, zou je denken... Mijn perfectionist dacht daar dus anders over. Naast de opluchting van het tent
Een reactie posten
Meer lezen

Workshop Klei & Emotie

Maandag 4 november was er een workshop met klei over emoties. Voor mij een grote uitdaging om mee te doen, want klei is absoluut niet mijn materiaal. Ik vind het niet fijn hoe het aanvoelt, al gaat gladde klei nog net (gelukkig was het ook gladde klei). Ook heb ik bij het werken met klei altijd nóg meer last van mijn perfectionist, omdat het dan al helemaal niet lukt dingen zo vorm te geven als ik ze in mijn hoofd voor me zie. Maar in het kader van uitdagingen aangaan en uit mijn comfort stappen heb ik wél meegedaan. De eerste opdracht was een bol maken van het stuk klei dat we hadden gekregen. Ik moest me even over mezelf heen zetten, maar eenmaal begonnen ging het wel. Al kwam hier al meteen mijn perfectionist om de hoek kijken, omdat een perfecte bol (uiteraard) niet lukte… De volgende opdracht was het maken van twee platte figuren, dit mochten twee dezelfde zijn, maar het mochten ook twee verschillende zijn. Ik wilde eerst een cirkel en een vierkant, maar gezien dat toch niet per
Een reactie posten
Meer lezen

Workshop ''Vriendschap'' van Les Deux Garçons

Afbeelding
Een keer een wat andere blog dan anders... Ongeveer één keer per maand is er een workshop bij het Open Jongeren Atelier in Landgraaf op de maandag. Ik zal er iedere keer een blog over schrijven die ik dan óók hier zal publiceren. Maandag 30 september hebben we een creatieve workshop gehad van Les Deux Garçons rondom het thema vriendschap. De kunst die zij normaliter maken, waar ze ook bekend mee zijn geworden, is absoluut niets voor mij. Daar zou ik niet eens naar willen kijken (ook al weet ik dat ze er niemand kwaad mee doen). Maar het is een heel gezellig en vriendelijk koppel en de workshop die ze gaven was oprecht heel leuk. Eerst hebben ze uitgelegd wat zij verstaan onder vriendschap, ik weet niet of ik me helemaal kan vinden in hun definitie. Voor mij is vriendschap namelijk per definitie iets wat je kiest, dus niet iets dat je opgedrongen kan worden omdat het toevallig je familie is of iets dergelijks. Ja, ik kan me vinden in dat je een vriendschappelijke relatie kunt hebben m
Een reactie posten
Meer lezen

#WorldSuicidePreventionDay

Precies 11 jaar en 7 maanden geleden, op 10 februari 2013, begon ik nietsvermoedend aan mijn dag. Niet wetende dat 's avonds zou blijken dat dit zwartste dag uit mijn leven zou worden. Ik zat rond 23.15 uur 's avonds op bed op mijn studentenkamer, nog even wat op facebook te scrollen toen opeens mijn telefoon ging. Ik zag dat het mijn moeder was en lachend nam ik op ''je weet dat ik ook nog gewoon online ben toch?''. Om vervolgens te horen te krijgen dat mijn zusje dood was. Drie keer heeft ze het moeten zeggen voor ik haar verstond, voor tot me doordrong wat ze zei... De politie zou me dadelijk komen ophalen om me naar mijn ouders te brengen. Toen kreeg ik pas te horen dat ze zelf uit het leven was gestapt. Ze had ruzie gehad met haar vriend, hij wilde naar huis om even afstand te kunnen nemen en zij was er volledig van overtuigd dat nu niemand meer van haar hield. Vlak ervoor sprak mijn vader haar nog aan de telefoon, hij probeerde haar ervan te overtuigen dat
4 reacties
Meer lezen

Back at my amazing safe place

De laatste tijd  merk ik dat mijn spannings- en stressniveau weer aardig aan het stijgen zijn. Op zich niet zo vreemd, want er speelt best wel wat. Zo lijkt therapie nu toch echt richting afronding te gaan, ondanks mijn verzet daartegen, wil ik over een maand ongeveer mijn eerste tentamen van de opleiding psychologie bij de OU gaan doen en vraag ik me af of ik daar wel écht klaar voor ben, dat tentamen gaat gepaard met steeds verder oplopende studeerstress, probeer ik meer grenzen aan te gaan geven bij vriendinnen en zou ik dit eigenlijk ook bij familie moeten doen en misschien wel de grootste stressfactor: ga ik al dan niet een nieuw traject aan om alsnog misschien antwoorden te krijgen op vragen waar ik al jaren mee rondloop. Daarover misschien meer in een volgende blog. Anyhow... er mag dus best wel weer wat meer rust en ontspanning komen. Ik weet niet meer wat ik laatst las, maar ik moest in ieder geval  weer aan mijn heerlijke veilige plek denken. Veel van de mensen die ooit thera
2 reacties
Meer lezen

The sun is playing peek-a-boo

 De laatste tijd is het weer best wel wisselvallig, soms wat mooie, zonnige dagen ertussen, soms vooral veel grijs en regen... Eigenlijk komt dat best wel overeen met mijn humeur. Soms zwaar bewolkt, af en toe een storm, maar óók soms zonnig en dat is best fijn om te merken. Enkele momenten en sommige kortere periodes daargelaten, is het de laatste paar jaar vooral namelijk slecht gegaan. Vooral de maanden dat ik de schematherapie deeltijd heb gevolgd heb ik me vaak ontzettend slecht gevoeld, hebben er stormen gewoed. Niet zomaar stormen, maar hele orkanen die alles overhoop gooide en me de hoop op overleven leken af te nemen. Inmiddels ben ik alweer zo'n anderhalve maand klaar met de groep. Hoewel ik in het begin dacht dat het niet beter ging, zijn de orkanen inmiddels volledig  van de radar verdwenen. Er is af en toe nog wel een storm, maar de zon schijnt ook weer af en toe.  Eén van de stormen is dat mijn behandelaar me vorige week vroeg hoe ik het zou vinden als ze zou zeggen d
4 reacties
Meer lezen

A letter to my Inner Child

Lieve Inner Child, Deze brief wordt anders dan ik had verwacht, want ik wil je geen dingen beloven die ik op dit moment niet kan waarmaken. Om eerlijk te zijn heb ik er namelijk nog niet zoveel vertrouwen in dat ik op een goede en gezonde manier voor jou kan zorgen, ook al is dat wel wat je verdient. Net zoals je het verdiend om gezien en gehoord te worden én dat kan ik je in ieder geval wel geven met deze brief. Heel lang heb ik ontkent dat we (behoorlijk wat) tekort zijn gekomen in onze basisbehoeften, met name wat betreft emotionele veiligheid, zelfexpressie en autonomie. Nog steeds heb ik de neiging om dit te ontkennen. Het voelt gemakkelijker en minder pijnlijk om te doen alsof het allemaal niet zo veel voorstelt, alsof we een prima jeugd hebben gehad. Als we een prima jeugd gehad zouden hebben, zou alles wat er nu niet goed gaat puur en alleen aan mezelf liggen en dus gemakkelijker te veranderen zijn. Bovendien is het gemakkelijker boos op mezelf te zijn dan op een omgeving d
4 reacties
Meer lezen

Another crossing in the woods...

Ruim zeven maanden nadat ik op het vorige kruispunt in het bos was beland, kom ik op een andere kruising terecht... Dit keer is het moeilijke pad nóg donkerder, nóg meer overwoekerd dan de vorige keer. Zoveel meer obstakels op het moeilijke pad. Dat maakt het zonnige, gemakkelijk lijkende pad nog veel aantrekkelijker. Dat zonnige pad voelt veilig en vertrouwd, het donkere pad voelt onbekend, onveilig zelfs. Maar is dat pad wel zo onveilig? Natuurlijk, er bevinden zich nieuwe dingen op dat pad, maar maakt dat het ook onveilig? Nee, niet per se. Daarbij leidt dat pad naar een mooie zonnige open plek met een glinsterend meer waar een waterval uit de bergen in uit komt. Een plek waar een hoop jonge dieren samen in het gras spelen. Dat zonnige pad... is dat wel echt veilig en vertrouwd? Eigenlijk niet, want op dat pad bevinden zich, naast dat het naar een dorre, droge, kale plek leidt, dit keer ook nog eens een hoop valkuilen die zo niet te zien zijn.  Dusja, welke keuze maak ik dan? Kies i
Een reactie posten
Meer lezen